Een vloek mist ieder doel

Ik woon in Apeldoorn, de stad van de Apenheul. Maar ik hoef geen entreekaartje te kopen om het wel en wee op een apenrots te kunnen aanschouwen. Nee, ik krijg het gratis voorgeschoteld tijdens mijn hondenrondje dat langs een trapveldje voert.

Gisteren trok een buikige en vloekende dertiger mijn aandacht. De man speelde een partijtje voetbal met zijn twee zoontjes. De jongste was een jaar of 7 en de ander naar schatting 9. Zei ik “met zijn twee zoontjes”? Dat is fout, het moet zijn “tegen zijn twee zoontjes”.

De man speelde in de geest van wijlen Rinus Michels: “Voetbal is oorlog”. Hij poeierde zo hard op goal, dat de twee jochies zich op jeugdige leeftijd al oorlogsveteranen mogen noemen.

Op een gegeven moment werd de vader omspeeld door zijn oudste zoontje. Met een vliegende tackle probeerde de man zijn kroost nog te torpederen, maar het ventje was behendig en liet de gevallen vader scheldend achter zich. Met zo’n opvoeder als voorbeeld schiet je de bal natuurlijk niet zo maar in de goal. Zeker niet als je zeeën van tijd hebt.

Het ventje declasseerde zijn macho vader op professionele wijze. Door de bal vlak voor de goal stil te leggen en het ding op handen en voeten met het hoofd over de doellijn te schuiven. Een briesende vader kwam er molenwiekend en vloekend aan. “Hands, @#$. Penalty!”, schreeuwde hij.

Toen de vader de strafschop nam, stonden zijn zoontjes bedremmeld een meter of tien buiten de doelpalen. Want vader kon wel hard schieten, maar had geen talent. Dan is het ten tijde van penalty’s levensgevaarlijk in de directe omgeving van het doel. Met een krachtterm poeierde de man naast. Een aanschouwelijk bewijs dat de oneliner van de Bond tegen het Vloeken, “Een vloek mist ieder doel”, op waarheid berust.

Om dit ooggetuigenverslag af te ronden geef ik nóg een waarheid: Ouders, maak uw kinderen niet kwaad, maar breng ze groot door ze te vormen en te vermanen zoals de Heer dat wil. (Efeziërs 6:4. Groot Nieuws Bijbel)

Henk van Blijderveen