Ik hoop dat u bestand bent tegen een deprimerende column. Ik dwing u tot niets, maar zou het waarderen wanneer u kennis neemt van mijn ellende. Wees daarom vrij om af te haken, maar sociaal genoeg om door te lezen.
Ons huis wordt op last van de Woonmensen, onze verhuurder, grondig gerenoveerd. Drie weken moeten mijn vrouw en ik nu doorbrengen in een kleine wisselwoning. Na twee dagen lowest budget omgeving typ ik nu de ellende van mij af. Op een tuinstoel. Typerend voor de sfeer in het huisje zijn de twee schilderijtjes waar ik tegenaan zit te kijken. Reproducties van 100.000 in een dozijn. Op de ene staan twee klaprozen en drie klaproosknoppen, op de andere staat één klaproos meer en één knop minder.
Er staat ook nog een tv-tje met een klein, bijna vierkant scherm. Hierdoor valt bij de ondertiteling links en rechts wat weg. Onvrijwillig taalspelletjes zijn het resultaat. Het zal wel uitdraaien op drie weken boeken en kranten lezen.
De vloer is bedekt met zeil. Kwaliteit kaftplastic. Gelijk de eerste dag trok ik er, bij het verplaatsen van een stoel, een geweldige winkelhaak in. Onze hond is oud en rent gelukkig niet meer. Een jong exemplaar zou in dit onderkomen wel eens letterlijk onder zeil kunnen gaan.
Of dat alles is? Ach nee, de wasmachine is defect, de schuifdeur tussen de kamer en slaapkamer is slechts met bruut geweld te openen en om in de achtertuin te komen moet ik de voordeur uit. In die achtertuin staan, bij gebrek aan een berging, onze stalen rossen te verroesten. En dan heb ik het nog niet eens over de afwezige internetverbinding waardoor het wel erg ingewikkeld wordt om deze column te posten.
Om de moed erin te houden heb ik gezocht naar positieve punten in onze wisselwoning. Met veel moeite vond ik er twee: de douche geeft een prima straal en de kleurige sleutelhanger van de Woonmensen staat gelikt.
Hier laat ik het maar bij. Bedankt voor uw luisterend oog. Het heeft mij goed gedaan en… bracht me het inzicht dat de vooruitgang van de laatste 30 jaar me wat ontevreden heeft gemaakt.
Henk van Blijderveen
JPvdGiessen zegt
En je hebt gelukkig nog internet om ons op de hoogte te houden 😉 Misschien een kleine troost, maar vlak voor de zomervakantie hadden mijn ouders (allebei een eind in de 90) hetzelfde. Voor hun was de periode ervoor het ergste, en ze hebben het overleeft. Dus dat zal jij en je vrouw ook wel lukken.
Leibele zegt
Dat je zonder een proces gedetineerd kan worden door Woonmensen zou niet moeten kunnen in een rechtsstaat. Ik zou dit logje maar doorsturen naar het Europees Hof in Straatsburg.
toon zegt
Troost je Henk, hier is het al niet veel beter… Heel wat van onze “sociale” woningen zijn er erg aan toe, en dat zijn dan niet eens “wisselwoningen”, maar vast verblijf… Klagen helpt niet, en als er iets stuk is van de woning, dan duurt het eeuwen vooraleer er iets aan gedaan wordt. Doe je het zelf, dan ben je je geld en het werk kwijt aan een ondankbare woonmaatschappij.
En sociaal? De huurprijzen liegen er niet om! Ze zijn al net zo duur als de anderen, tenzij je het “geluk” hebt over een heel klein inkomen te beschikken…
Jan zegt
Het zijn geen onaanzienlijke rimpelingen Henk, waar je over schrijft…there is a crack in everything, that is where the light comes in…..
Het heeft iets van een tweedimensinale sleutelroman.
Ik weet Henk,dat je de kunst van het relativeren volledig beheerst, maar dit is een verbanning waar emoties moeilijk vallen te beteugelen.
Je hebt een teflon-talent nodig om onder de slogan van
“voorlopigheid” hier je bretels op te houden.
Henk, mocht je echte vluchtneigingen krijgen, jullie zijn van harte welkom. De Bastille en het koetshuis
zijn beschikbaar en onze diervriendelijkheid zullen we
onderstrepen met het serveren van gebraden kip met garnituur.
Leer Twente opnieuw ontdekken als Pokon op een verschraalde geranium. We horen nog van je.
Reinie zegt
Oei, het klinkt niet leuk! Maar toch positief proberen te blijven! Toen wij de laatste keer verhuisden (zes jaar geleden), hadden we een maand geen huis. Onze huur in het andere huis liep af en we wilden die huur zelf niet verlengen, want we wilden naar Zaventem. Daar vonden we ons ‘droomboerderijtje’, alleen konden we er pas 1 juni in, terwijl we 1 mei uit ons andere huis moesten. We zijn toen heel gastvrij bij mijn oudste zoon en schoondochter ontvangen, met hond en al, maar leuk was anders. Henk, denk eraan HOE FIJN HET GAAT ZIJN ALS JE TERUG NAAR JE EIGEN HUIS MAG!!!!!
Jan Jaap zegt
Ik voelde enig leedvermaak na het lezen van je column….
Zo’n tuinstoel als op de foto zit best goed, weet ik uit ervaring (op mijn volkstuin staat er een), dus wat zeur je nou?
Sterkte….
Henk van Blijderveen zegt
Beste allemaal, neem mijn columns niet te serieus. Dat doe ik zelf ook niet.
Het is best uit te houden in de wisselwoning. Hoewel ik internet natuurlijk wel mis…