Ik heb kiezen met extreem lange wortels. Ooit riep mijn tandarts tijdens een wortelkanaalbehandeling: “Nog even en we zitten in uw hersens!” Ondanks de stevige verankering, blinken mijn ivoren wachters niet uit door degelijkheid. Dankzij de ene wortelpuntontsteking na de andere, heb ik in twee jaar ,vier keer op de stoel van de kaakchirurg mogen liggen. Verdoving, snee in het tandvlees, stukje wortelpunt afzagen, bacteriën ruimen, wortelpunt afsluiten en wond dichtnaaien.
Onkies behandeld
Zo opgeschreven klinkt het nuchter en klinisch. Alsof er geen mens aan die wortelpunt vast zit. En zo onkies werd ik ook behandeld. Als een geval, een nummer, een ding. Een stukje te reinigen ivoor.
Bij mijn eerste bezoek aan de kaakchirurg toonde een röntgenfoto de deplorabele staat van mijn kiezen. De man: “U heeft nogal wat ontstekingshaarden.” Ik vroeg hem of hij daar iets aan kon doen. “Nee, ik heb van uw tandarts slechts opdracht voor één kies, de 1-6, gekregen.”
Chirurgische woorden
Al snel daarna diende zich dus de volgende kies aan en daarna nog een. Steevast waren dit de chirurgische woorden: “Gaat u liggen.” En na een half uur: “Tot ziens.” Een bijna profetisch slotwens.
Na een paar maanden ontstak de laatstbehandelde kies. Weer een afspraak gemaakt. De chirurg: “Heeft u geen barstje in uw kies? Want twee keer dezelfde kies komt zelden voor.” Ik kon niets anders zeggen dan: “Ik heb niet de mogelijkheden om die kies te onderzoeken.” En hij wilde niks anders zeggen dan: “Ik ook niet, dus gaat u liggen.” En na afloop weer dat beangstigende “Tot ziens.”
Een gevalletje wortelpuntontsteking
Een paar maanden terug ontstak de kies voor de derde keer. Mijn tandarts trad in overleg met de kaakchirurg. Deze laatste besloot: “Laat hem nog maar een keer komen.”
Ik heb bedankt om als een gevalletje wortelpuntontsteking, chronisch op de stoel van de kaakchirurg te bivakkeren. Vanmorgen heeft de tandarts de kies dus getrokken. En na twee jaar pijn, opgezette klieren en dergelijke, voelt het als een bevrijding. En toch ook een beetje als een verlies. Want ik heb hem trouw gepoetst, liet zijn gaten vullen en toen hij onverzadigbaar bleek, werd hij zelfs gekroond. Maar twee jaar rebellie is genoeg!
Henk van Blijderveen
Jan zegt
Dit is echt een zeer gevoelige en bovenal meelijwekkende pagina in jouw autobiografie Henk. Maar laat je vooral niet ontmoedigen door een contactgestoorde chirurg
xandra zegt
Gelijk heb je, dat gedonder, gewoon laten trekken. Is al pijnlijk en vervelend genoeg!!
Marco van Vuuren zegt
Als je het zo voor de kiezen krijgt is het heel logisch dat je voor extractie kiest.
Goderis Antoon zegt
Hier hebben we -goddank- nog steeds de ouderwetse tandarts, die alles doet van a tot z met je kiezen. Niet van hot naar her, niet van specialistje naar specialistje… Nee, gewoon 1 man die zijn vak kent…. Specialisatie kan een zegen zijn, overspecialisatie een pest !
Jan Jaap zegt
Sterkte ermee Henk, kiespijn is een kwelling, weet ik uit ervaring.
Ik denk weleens voorzichtig aan een kunstgebit, als een – hopelijk – definitief einde aan alle gebitsleed.
JACKY zegt
jeetje zit ook al 2 maandeen met een wortelpunt ontsteking en denk maar een ding eruit ermee,tandarts wacht maar af weehhhhhh
Henk van Blijderveen zegt
Sterkte ermee Jacky! Ik weet uit ervaring dat zo’n ontstoken kies behoorlijk bepalend kan zijn. En nu hij eruit is, is dat een hele opluchting.
De keerzijde is natuurlijk wel, dat de kauwmogelijkheden iets afnemen. Maar zelf vind ik dat reuze meevallen.
Gr. Henk
Johnny zegt
Henk, heb je er daarna geen last meer van gekregen?
Henk van Blijderveen zegt
Hoi Johnny. Nee, na het trekken van de kies waren de problemen over.
Gr. Henk