De voorlopige balans na anderhalf jaar corona

Ik zal u bijpraten over de invloed die corona tot nu toe op de samenleving en op mij heeft gehad.

Het roer ging om

Laat ik beginnen met mijn eigen ervaringen. Als columnist kon ik niet om het virus heen. En ook niet om de virusontkenners en de aanhangers van complottheorieën. Omdat onderbuikgevoelens weinig betrouwbaar zijn, heb ik me bij het schrijven vooral laten leiden door de algemeen geaccepteerde feiten.

Maar ja, wanneer feiten door andersdenkenden zonder meer als mainstreamfabeltjes worden weggezet, dan blijf je natuurlijk nergens. Ik ervoer uit de eerste hand de toenemende onverdraagzaamheid. De meningen en tegenstellingen die ruzieachtig over elkaar heen rolden. Oftewel, Diabolo die zijn werk doet door mensen tegen elkaar uit te spelen. Steeds duidelijker zag ik dat het anders moest, omdat tegenstellingen alleen in Christus kunnen worden verenigd. Daarom besloot ik begin van dit jaar het roer volledig om te gooien en alleen nog maar de Here Jezus te verkondigen. Het werd voor mij een periode van geestelijk ademhalen, van weer tot rust komen in Hem alleen.

Lichamelijke problemen

Voor het vervolg van mijn verhaal is het goed om te weten dat ik vanaf mijn jeugd lichamelijke malheur heb. Diverse operaties aan rug en nek hebben weliswaar de pijnen wat verminderd, maar de vermoeidheid en neuropathische problemen zijn altijd gebleven. En met het klimmen der jaren wordt dit er niet beter op. Gelukkig ben ik gezegend met een positief instelling, dus ik ga altijd uit van de mogelijkheden die ik van God krijg en koester die.

Voordelen van de coronatijd

Dit gezegd hebbende, kom ik terug op hoe ik de anderhalf jaar coronatijd, buiten het schrijven van columns om, heb ervaren. In die tijd heb ik mijn kinderen en kleinkinderen enorm gemist en het is heerlijk om ze nu weer te kunnen knuffelen, dat we weer samen eten en zo af en toe iets met de kleinkinderen ondernemen. Dat het door corona niet meer vanzelfsprekend is geworden, maken deze dingen voor mij alleen nog maar waardevoller.

Ook heb ik de coronatijd ervaren als een tijd, waarin de mogelijkheden van mij wat meer waren afgestemd op die van mensen met een “normaal lichaam”.  Zoals de kringbijeenkomsten van de kerk, die wat korter waren en die ik heerlijk op een eigen stoel met behulp van Teams kon bijwonen. Ook de gestreamde kerkdiensten waren voor mij een stuk minder belastend zijn dan de live-diensten. Ja, dat soort dingen gaan nu weer min of meer als vanouds en bepalen me regelmatig bij mijn onwillige lichaam.

Reacties in de maatschappij

En dan de invloed van corona op de maatschappij… Er zijn nogal wat mensen die zich door de coronamaatregelen blijkbaar dermate beknot hebben gevoeld, dat ze nu helemaal losgaan. Kijk naar het extreme geweld rond de wedstrijden in het betaald voetbal. En zelf merk ik in het verkeer toenemende onverdraagzaamheid. Gisteren stond ik in de file en overal om mij heen hoorde ik het getoeter van ongeduldige automobilisten, die vonden dat medeweggebruikers niet genoeg opschoten of in de weg stonden. En dat is misschien wel het belangrijkste post-corona verschijnsel: we willen niet langer worden beperkt. Niet door regeltjes en niet door anderen.

De door de najaarsinvloeden oplopende ziekenhuis- en IC-opnames laten dit ook zien. De ene groep laat zich om uiteenlopende redenen niet inenten en is tot ergernis van vele ingeënten hoofdzakelijk verantwoordelijk voor de ziekhuisopnames. De mensen die door de toestroom van coronapatiënten langer moeten wachten op een operatie, verwijten de niet-ingeënten dat ze de reguliere zorg blokkeren.

De ongevaccineerden daarentegen, vinden het vaak niet terecht dat zij uitgesloten worden van allerlei pleziertjes, wanneer ze geen negatieve test kunnen overleggen.

En zo staan we elkaar in de weg. Het lijkt in Nederland inmiddels alleen maar te gaan om het eigen gelijk. Ja, ook in christelijke Nederland heeft corona al heel wat broers en zussen uit elkaar gedreven. En dat terwijl we de Bron van ons leven, de Here Jezus, gemeenschappelijk (zouden moeten) hebben! Zijn beloftes zouden ons moeten bemoedigen en verenigen. Zijn beloftes, of beter gezegd Hijzelf, maakt ons ook in coronatijd meer dan overwinnaars!

Beloftes van Jezus

Laten we daarom eens kijken naar een paar van die beloftes. Jezus zegt tegen ons:

Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. (Matteüs 11:28-30)

Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld. (Matteüs 28:20)

Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt. (Lucas 6:38)

Gelukkiger zijn zij die naar het woord van God luisteren en ernaar leven. (Lucas 11:28)

Als jullie in Mij blijven en mijn woorden in jullie, kun je vragen wat je wilt en het zal gebeuren. (Johannes 5:5,7)

Ik ben het brood dat leven geeft. Wie bij Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst hebben. (Johannes 6:35)

Mijn schapen luisteren naar mijn stem, Ik ken ze en zij volgen Mij. Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. Wat mijn Vader Mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven, en de Vader en Ik zijn één.’ (Johannes 10:27-30)

Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat? (Johannes 11:25-26)

Wanneer iemand Mij liefheeft zal hij zich houden aan wat Ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en Ik zullen bij hem komen en bij hem wonen. (Johannes 14:23)

Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder Mij kun je niets doen. (Johannes 15:5)

Met lege handen

Tja, eigenlijk past het ons als christenheid alleen maar om beschaamd te staan, om te erkennen dat we er met zijn alleen een egoïstische janboel van maken. De enige manier om uit deze chaos te komen, is om met lege handen bij de Here Jezus te komen en te vragen of Hij ze wil vullen. En wie zo klopt, zal beslist opengedaan worden!

Laten we weer teruggaan naar Hem en (onderlinge) vrede vinden in het geloof dat er geen veroordeling is, in wie in Jezus Christus is.

Dat geldt allereerst voor onze verhouding tot God, want doordat de Here Jezus onze straf, de eeuwige dood, heeft gedragen zijn we verzoend met God de Vader en zeker van behoud.

En wat mooi dat deze vrede ook doorwerkt in onze verhouding tot de medemens! Ik hoef het niet altijd met iedereen te zijn, maar het is niet aan mij om ze als mens te veroordelen.

Wie zo in geloof leeft, leeft ontspannen, omdat hij weet dat hij mag zijn wie hij is in Jezus Christus. En wat hij mag verwachten in Hem: bij leven door de Geest groeien naar Zijn beeld en na dit leven voor altijd samen zijn met Hem!

Henk van Blijderveen