Ik heb een hobbykas gekocht. Geen polycarbonaatkasje van Chinese makelij die een tuinder op stormachtige herfstnachten uit zijn slaap houdt met angstbeelden gevuld met verwaaide kasonderdelen.
Nee, het is een oerdegelijk tweedehands hobbykas geworden. Een heuse Helios. Aluminium waar je u tegen zegt, 4 millimeter dik glas en 2 meter 40 hoog, dus berekend op een uit de kluiten gewassen tuinder.
Anderhalve week geleden heb ik de kas samen met mijn zoon Jeroen opgehaald. Eerst moesten we langs Ederveen om de telefonisch gereserveerde aanhanger met glasbok op te halen bij een familiebedrijfje dat zich kenmerkte door Janboerenfluitjes. De aanhanger paste prima in het bedrijfsprofiel; in de loop van de tijd was ongeveer een kwart door roest en vermolming teruggegeven aan de natuur. De verhuurder zag mijn twijfels: “Ja, de aanhanger is al 20 jaar niet meer verhuurd. Maar hij is wel van een echte glaszetter geweest!” Na wat dubben, hebben we hem toch maar aangekoppeld, de voormalige aanhanger van
J. Maassen
Glaszetter
Lunteren
(24-uurs service)
Tel. 452
De letters waren nog ongeschonden en stonden als tijdloze plastic lelies in de modder te pronken. Ja, het was een aanhanger met een hoog beunhaasgehalte.
Geheel tegen de krakkemikkigheid in, verliep het transport vlekkeloos. De volgende dag heb ik het aluminium frame van de kas op mijn volkstuin in elkaar gezet. Toen dat karwei geklaard was, zette ik tevreden een tuinstoel in de kas om in het zonnetje te genieten van mijn werk. De eerste de beste passerende collega-volkstuinder riep: “Een mooie kas, Henk. En wat een heldere ruiten!” De volgende twee passanten hadden soortgelijke opmerkingen.
Ik moest onwillekeurig denken aan een parodie op de kleren van de keizer: de ruiten van de tuinder. Met ieder volgend glazig compliment zouden mijn ruiten reëler worden, totdat uiteindelijk tuinieren met fantastische ramen de standaard zou zijn. En dan is het wachten op de ontnuchterende vraag van een van mijn kleinzoontjes: “Wanneer zet je er ramen in, opa?”
Tja, kinderen stellen soms vragen die wakker schudden. Vragen die laten zien hoe naakt we zijn. Vragen die de dwaasheid van de grotemensenwereld blootleggen…
Henk van Blijderveen
Jan Jaap zegt
Leuk kasje Henk! En die ruiten: ach…. Het is nu toch te laat in het seizoen om er nog wat in te zetten, dus je hebt tot volgend voorjaar de tijd om de klus af te maken.
Rob Alberts zegt
Met dit weer hoop ik wel dat je zelf kleren aan houdt.
Ik vind het kouder worden.
Maar je hebt gelijk soms lijken de dingen niets om het lijf te hebben.
Vriendelijke en vrolijke groet uit Amsterdam-ZuidOost.
PS1: ik heb nog gewerkt in kassen van begin 1900.
PS2: veel plezier met je nieuwe aanwinst!
Jan zegt
Henk jouw mooie verhaal doet mij denken aan de twee Turkse jongetjes die in het vroege voorjaar opgetogen naar het buitenbad gingen om te gaan zwemmen. Drie uur later kwamen ze geblutst en geschramd weer thuis.
Toen hun ouders vroegen hoe dat kwam zeiden ze: “Morgen gaan we weer, want dan komt er echt water in.”.
Antoon Goderis zegt
Een kas ! Nu kun je ook tuinieren als het regent… Je hobby wordt meteen een waterdicht alibi. Kan ik niet zeggen met mijn vissen.
Maar toch, niet voor mij… Ik hou van de aarde, maar daarom ga ik er nog niet in wroeten!
(Ik zag een sticker op een wagen: Mocht je me missen, dan ben ik vissen…)
Reinie zegt
Mooi Henk, die kas! Lijkt me heerlijk, wat kun je daar een lekkere dingen in kweken! Ik woonde vroeger aan de rand van het Westland, tegenover ons begonnen de kassen. De heerlijkste druiven konden we daar altijd kopen!