Wij vinden Duitsers weer aardig; Duitsland is Frankrijk gepasseerd als favoriete vakantieland.
Als lid van de naoorlogse generatie hoef ik niet lang na te denken wat we ook al weer tegen de Duitsers hadden. Hun heerszucht is ons een paar vaderlandse generaties lang als het ware samen met de moedermelk ingegoten. Eerst die keizer Wilhelm in WO-1, toen Hitler’s WO-2 en laatst nog Keizer Franz (Beckenbauer) met WO-3. Voetbal is ten slotte oorlog. Met WO-3 bedoel ik dan het WK-voetbal in 1974 waarbij wij in de finale door Duitsland met 2-1 zijn uitgeschakeld. In München nota bene!
En nu is alles weer pais en vree. Een vrede die de Duitsers volgens het krantenartikel deels zelf hebben afgedwongen door goedkoop eten te koppelen aan een goede service. Onze liefde voor Duitsers gaat blijkbaar door de maag en is gezeteld in onze portemonnee.
Maar ook zijn ze een handje geholpen door de uitbreiding van Europa. Want die Oost-Europeanen, daar moet de doorsnee Nederlander niks van hebben. Ze zuipen de criminaliteitscijfers in ons land omhoog en sjacheren ons arm. Tenminste, zo is het algemene beeld. Hierdoor zijn wij, Nederlanders, ons onveiliger gaan voelen en kruipen weer dicht tegen het oude vertrouwde aan. Tegen de Duitsers dus. Goedbeschouwd, zijn de Duitsers hiermee een soort paardenmiddel tegen de angst voor het onbekende geworden.
En dan zal over 20 jaar, wanneer tijd en ruimte weer een stuk betrekkelijker zijn geworden, blijken dat onder invloed van de oprukkende groeistaten zoals China en India die Oost-Europeanen toch wel weer meevallen. En zo slingeren we als natie op de woelige baren van sympathieën en antipathieën heen en weer. Pathieën die zelden door de ratio zijn ingegeven, maar des te meer door emoties. En dat kan gevaarlijk zijn, kijk maar naar Hitler-Duitsland waar destijds een massapsychose woedde.
In dit verband wil ik het tot slot met u hebben over Hugenoten. Wie dat zijn vraagt u? Dat waren protestanten die eind 17e eeuw uit Frankrijk vluchtten omdat ze vervolgd werden wegens hun geloofsovertuiging. In 1700 was zelfs een kwart van de Amsterdammers importhugenoot. Dat zal zeer zeker bedreigend zijn geweest voor de autochtonen van die tijd.
En? Heeft u nog last van die Hugenoten?
Henk van Blijderveen
Geef een antwoord