Ik heb een andere tandarts. De vorige was supersnel. Een gebitsreiniging duurde amper twee minuten en voor een controle loonde het nauwelijks de moeite om de stoel in de martelstand te leggen. Ja, ze was snel. Zo snel dat ik bij de nieuwe tandarts drie keer terug mag komen om mijn gebit te laten saneren. Vanmorgen voor het eerst.
Een hommel
Een hommelTijdens mijn zojuist genuttigde ontbijtje zag ik een hommel op de cotoneaster. Ik kreeg warempel meelij met mijzelf en werd jaloers op het tandeloze beestje. Heerlijk iedere dag in de buitenlucht tussen de bloempjes. Lekker lurken aan mierzoete honing, zonder ooit gaatjes te krijgen. Gedachteloos, onwetend, traag en zwaar zoemend van bloem naar bloem. Niet bewust van het gevaar van doorboring door een snavel of van een leven dat als een vette vlek eindigt op een autoruit.
Ja, een hommel is volkomen no-nonsense geschapen. Heerlijk egaal scharrelt ze door het leven.
Bevrijd van de tandarts!
En toch zou ik niet met haar willen ruilen. Want het beestje heeft geen bewustzijn. Ze weet niet dat ze volmaakt gelukkig is. Tja, en wat heb je er dan aan? Nee, dan een mens!
Want kent u het onbeschrijfelijke gevoel wanneer de tandartsstoel na een half uur foltering rechtop wordt gezet? De zoete tandartswoorden: “Zo, we zijn klaar.” Het onduidelijke gevoel van even de weg kwijt te zijn. Het gevoel van “waar is de deurkruk?” Daarna loop je zo recht mogelijk door de wachtkamer naar de uitgang en ziet de angstige blik van je opvolger. Het maakt de bevrijding alleen maar intenser. Je zou hem wel jubelend sterkte willen wensen. Vervolgens verlaat je het pand des onheils en neemt, met de ogen dicht, een paar teugen zuurstof in een vrije wereld. Met een gevuld gevoel fiets je naar huis. In de zalige wetenschap, dat het krabben, happen en boren het eerste half jaar ergens in een een heel klein achterafkwabje van de hersens mag worden weggestopt.
Kijk, dat moet een hommel allemaal missen. Hommeles toch?
Nog een half uurtje, dan mag ik naar de tandarts…
Henk van Blijderveen
Jan zegt
Ik begrijp je volkomen Henk. Via de lieve onschuldige hommel zoek je nu een uitweg in je onzichtbare marteling.
Je ogen zijn een beetje zonder glans, je handen klam, en uit je ziel druppelt melangolie.
Even als theologen, zijn ook niet alle tandartsen raszuiver, voor een aantal blijft het een geleerde onwetendheid. Herkauwen, en regelmatig poetsen.
Rob Alberts zegt
Wat dacht van al dat stuifmeel op de kop en het lijf van de hommels.
Met recht orgastisch eten wat zo’n beestje doet.
Jammer dat je vorige tandarts hommeles is gebleken.
Sterkte met de vervolgzittingen en dat het maar niet teveel zitvlees zal opleveren.
Bemoedigende groet
Coby Boon zegt
Heerlijk stukje.
Ik hou ook niet dat gemier aan mn tanden hoor.
Maar ruilen met een hommel?
Nee, er heeft er hier ook eentje een nest bij mn achterdeur.
Af en toe vliegt ze bij me naar binnen en dan snapt ze maar niet dat je niet DOOR de ruit heen naar buiten kunt vliegen.
Moet je dr weer ‘opzuigen’ en een fles en dan weer naar buiten brengen.
En dan is heeft ze wel een rothumeur en kan ze van zich af bijten.
Ik weet niet hoe het de mannetjes vergaat, maar met het vrouwtje wil ik niet ruilen.
Antoon Goderis zegt
Hoe weet je eigenlijk dat die hommel geen bewustzijn heeft ? Het is wel klaar en duidelijk dat ze geen met ons gelijklopend bewustzijn heeft, maar wat zegt dat ?
Ik vind het een beetje gek dat wij ons bewustzijn altijd maar willen projecteren op alles wat leeft. Maar ondertussen zijn wij nu druk bezig met het bestuderen van de structuren van een mierennest, in de hoop dat zij ons wat kunnen bij brengen over het oplossen van files…
Maar het ging hem eigenlijk over je tanden… Veel sterkte ! ( Ook al weet ik zelf niet wat tandpijn is…)
Leibele zegt
Men moet eerst een hommel, koe ooievaar of aap zijn voordat je weet of zo,n diertje een bewust-zijn heeft. Onze schepper heeft gewoonweg niet alles vertelt over zijn schepping, bang, terecht bang natuurlijk dat de mens het na gaat apen!