Twee weken geleden vertrokken we met onze tunneltent richting Callantsoog. Naar een boerencamping. U weet wel, zo’n camping die garant staat voor ruimte en rust. Behalve in de gewilde kuststreek, waar de recreant de vierkante meters duur betaalt.
Bij aankomst werd ons het enige nog vrije plekje gewezen. Een minuscuul plekje. In verband met de scheerlijnen van de luifels om ons heen, konden we de tent op slechts een manier neerzetten. En wel met de opening naar het westen. Maar ach, zo dachten wij, de boerderij en de schuur vormen een prima windvang.
Een eerste aanval
En zo startten we goedsmoeds onze vakantie. De eerste dagen waren zo luw, dat ik mij afvroeg waarom zich rond mijn tent meer haringen ophielden dan voor de Noordzeekust. Maar na vier dagen werden we in alle vroegte gewekt door een daverend onweer, hevige regenval en windstoten. Gelukkig duurde het niet lang en bovendien beloofde Weeronline ons nog een hele aardige dag. Weliswaar met aan het einde weer een stormpje. Maar ach, de vorige hadden we ook doorstaan, dus… Nee, dit werd een vakantiedag die geknipt was voor een mooie fietstocht.
De genadeslag
En inderdaad de fietstocht was perfect, maar toen we daarna weer terugkwamen op de camping zagen we een onheilspellend zwarte lucht naderen. En ja hoor, even later ging het helemaal los, met hoosbuien en rukwinden! Rukwinden die zich tussen de “beschuttende” schuur en boerderij doorpersten, waardoor ze nog aan kracht wonnen.
Ondertussen zaten Toos en ik met een onbestemd gevoel in een hevig schuddende tent, waarop zich enorme krachten met veel lawaai uitleefden. Toen om een uur of 10 die avond een zijkant van de tent zo hard tegen een kastje aansloeg dat de laptop eraf tuimelde, besloot ik het weer te trotseren om eens te kijken of er misschien een haring was weggezwommen. Bij inspectie bleek de situatie veel ernstiger: een essentiële tentflap was afgescheurd en ook een spanband die de voorste boog van de tent op spanning moest houden, was geknapt. Nee, het was duidelijk: onze tent zou de nacht niet overleven.
En dus hebben we in het pikkedonker, met behulp van de koplampen van de auto, alles in twee uur heel oneconomisch in de auto gepropt. Tot de nok gevuld en met de voorstoelen zo ver mogelijk naar voren geschoven, begonnen we aan een nachtelijke rit naar huis. Uiteindelijk lagen we om halfvier de volgende morgen hondsmoe in ons veilige Apeldoornse bedje. Ver weg van die enge camping aan de kust.
En de tent? Die heb ik de volgende dag geheel ontzet en uit de naad gewaaid naar de vuilstort gebracht.
Parallellen
Daarbij bedacht ik me, dat het levenseinde van onze tent parallellen vertoont met het einde van een mensenleven.
Ik bedoel dit: het leven kabbelt rustig en gemoedelijk voort. Zo af en toe moeten de scheerlijnen van de aardse tent wat worden aantrokken, een harinkje worden bijgeslagen of een scheurtje worden geplakt, maar al met al staat de aardse tent nog fier overeind.
En dan breekt volkomen onverwacht die laatste stormachtige dag aan. Een dag waarop een dodelijke hersenbloeding, hartinfarct of een fataal ongeluk zich onaangekondigd meldt. Gebeurtenissen die een mooi begonnen dag rampzalig laten eindigen.
Gelukkig is de mens die dan weet meer te zijn dan een lichaam dat als “grofvuil” verbrand of begraven wordt en dat wat rest meer is dan wat nagelaten geld, goed en herinneringen. De mens die weet dat hij ook nog een onsterfelijke ziel heeft. Een ziel die zijn ware ik is. Een ziel die alleen in goede handen is bij de eeuwige Herder, bij de Here Jezus, de Heer van hemel en aarde, die stormen het zwijgen oplegt en de ziel eeuwige rust geeft.
Een andere kleur
Mocht u deze Jezus nog niet kennen, dan raad ik u aan om eens kennis met Hem te maken. Als u Hem ontmoet zal uw leven voorgoed veranderen! Alles zal een andere kleur krijgen; lichter, ruimtelijker en vrolijker. Zelfs uw problemen zullen in dit genezende en opbeurende Licht komen te staan.
En na het korte aardse leven wacht een eeuwige heerlijkheid, waarin de Here Jezus de totale vervulling zal zijn!
Stel uw ontmoeting met Hem niet uit, want die fatale laatste storm steekt in het heel wat gevallen totaal onverwachts op!
Henk van Blijderveen
Jan Vehof zegt
Dat was wel een heel bijzondere maŕathonnacht Henk die jullie samen hebben doorgamaakt……maar wel een met een les tegen geestelijke mergvervuiling.
In het soms overkokende decor van de natuur……. zitten wijze lessen.
Rinus Markusse zegt
Een hectische gebeurtenis levert een column op met een wijze les.
Anne Stekhoven zegt
Wat een avontuur. Ik zie het voor me. De link naar de aardse tent is mooi gelegd. Ik moet aan mijn vader denken die recent is overleden. Wat een troost dat hij in God geloofde en ik nu weet heb waar hij is. De aardse tent is begraven. Mijn vader vond verbranden heidens en dit schrijf ik met een glimlach. Hij kon daar vaak over spreken namelijk. Hij snapte het echt niet wanneer een christen zich liet cremeren
Aritha zegt
Heel mooie vergelijking naar ons kwetsbare leven. En pfff… ik zou nooit meer gaan kamperen. Dan maar een huisje hoor. Bedankt voor de krachtige aansporing.