Risico’s voor een rustzoekende kampeerder

Weet u wat de grootste risico’s zijn voor een rustzoekende kampeerder? De vakantiegangers met een jaarplaats, die zich als ingewijden bepaalde privileges toe-eigenen. Zoals de tv te hard aanzetten of met gelijkgestemden tot in de kleine uurtjes doorzakken. De andere risicogroep bestaat uit campinggasten die zo’n klik met hun buren hebben, dat ze niet genoeg van elkaar kunnen krijgen.

Een doorlopende schelle woordenstroom

Deze laatste soort troffen wij aan op een camping in de buurt van Winterswijk. Twee 60-plus echtaren, die met hun campers heel gezellig naast elkaar stonden. En wel zo’n 10 meter van ons vandaan, aan de overkant van het campingpad. Drie van de vier echtelieden functioneerden, samen met Toos en mij, als lijdend voorwerp, terwijl de vierde diende als folteraar. Haar lippen brachten een doorlopende schelle woordenstroom voort. En als er even geen woorden voorhanden waren, dan functioneerden klankhulpmiddelen als “Enehhhhh…” en “Maarehhhhh…“ als eerste hulp bij ongehoordheden om de zaak weer vlot te trekken.

Pimpelen en orakelen

De eerste avond was gelukkig nog een van de laatste koude meidagen, waardoor de stellen het ’s avonds al om half elf al voor gezien hielden en hun campers opzochten. Wat een zalige rust kan een mens dan ervaren! Helaas was de tweede avond van hetzelfde laken een pak, met dien verstande dat de temperatuur wat hoger was, waardoor de sessie met een half uur werd verlengd. De derde dag werd het bijna zomers wam, met als gevolg dat er tot kwart over twaalf werd gepimpeld en georakeld.

Interessante gesprekken?

U bent natuurlijk razend nieuwsgierig waar die mensen, of beter gezegd, de babbelzieke buurvrouw het over had. Want wie zoveel praat zal toch zeker ook wel veel interessante gesprekstof hebben. Ik moet u helaas teleurstellen, want het ging over zaken als shoppen in de binnenstad van Gronau, een van de drie inpandige kasten die thuis bij de kamer was getrokken en een broodrooster die ze net iets te bruin bakte.

Zo af en toe ging het ook over kwaaltjes, levenstestamenten en inlegkruisjes. Dan halveerde, omwille van haar privacy, het aantal decibels.

Vakantiebestemmingen

Maar de gespreksstof van de vrouw werd toch vooral bepaald door vakantiebestemmingen. Door heel veel vakantiebestemmingen. Wat zij niet allemaal van de wereld had gezien! En na een uur of 10 ’s avonds, als het derde glas wijn zijn weg in de wereldreizigster had gevonden, kwamen steeds luidruchtiger, de meest indrukwekkende landen voorbij. Het is dat ik een enorme fan van Nederland ben, anders had jaloezie me kunnen bevangen.

En als een van haar drie “gesprekspartners” eens wat te berde wilde brengen, brak ze het af met “Ja, maar” of “Dat had ik ook!” en dan stroomden de woorden uit de bron verder en verder, totdat zo’n beetje alle landen van de aardbol bevloeid waren.

Muggen als vergeefse redders

Ik had nog even mijn hoop gevestigd op de muggen die, nu de temperaturen eindelijk wat beter werden, mij massaal bezochten. Maar blijkbaar houden muggen meer van stilstaande poeltjes dan van spraakwatervallen, dus zat er niks anders op dan te hopen dat deze camperaars snel weer verder zouden trekken, om plaatsen die nog op hun bucketlijst stonden te gaan ontdekken.

Voor Toos en mij bleef niks anders over dan de avondvoorstellingen uit te zitten en te wachten op de heerlijke, verlossende slotwoorden van de buurvrouw: “We hebben weer gezellig gepraat. Zullen we morgenavond bij ons afspreken? Ja? Leuk! Dan gaan we nu een tukje doen.”

Moeite met mijn christen-zijn

Tja, dat zijn soms de beproevingen die mij op vakantie bezoeken. Beproevingen die niet gemakkelijk zijn voor mij. Want als mensen te lang ongevraagd inbreuk maken op mijn rust, dan heb ik moeite met mijn christen-zijn. Dan wil mijn oude natuur de frustraties er het liefst als een vragend gebod uitgooien: “Hou nu je snater effe, wil je! ” Niet dat ik het zeg, maar denken doe ik het wel.

Maar als die buurtjes dan weer vreedzaam in hun campers liggen te slapen, dan keert ook bij mij de rust terug en krijg ik dezelfde gemoedsgesteldheid als destijds bij mijn kinderen, wanneer ze overdag niet wilden luisteren en straf kregen; als ze dan ’s avonds in hun bedje lagen en nog een nachtzoentje kregen, vond ik ze toch vooral heel lief en dacht: ‘Ach morgen hebben we weer een nieuwe dag, met nieuwe kansen.’ Ofwel: iedere dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.

Contact leggen als oplossing

Nadat de camperaars waren vertrokken hebben we nog genoten van een paar weken zalige rust. En inmiddels zijn we alweer op pad (het leventje van pensionado’s hè). We staan op een fantastische natuurcamping in Groningen, bij het dorpje Bellingwolde. En ook daar zijn weer campinggasten in soorten, met hun eigen manieren en karakters. Al die mensen leren me een waardevolle levensles! Namelijk dat contact leggen cruciaal is. Want zonder contact ga ik mijn eigen beeld van mensen vormen. Een door frustraties gekleurd en daardoor eenzijdig beeld dat, zoals u heeft kunnen lezen, niet bepaald fraai is. Mensen en hun beweegredenen leren kennen, is dan voor mij heel verhelderend.

Had ik de gelegenheid gekregen (of genomen) om eens persoonlijk met de praterige buurvrouw te praten, dan was ze bij nader inzien waarschijnlijk veel meer dan een grote mond met heel veel schelle woorden. Ja, ik sluit zelfs niet uit dat zij in werkelijkheid een bijzonder aardig mens is, met verrassend leuke facetten…

Henk van Blijderveen