Het behaagt mijn vrouw en mij om deze week een middagje naar jachtslot Het Oude Loo te gaan. Een schattig kasteeltje met daaromheen een mooie rododendron- en azaleatuin. Nee, wij leven niet op een zodanige je- en jijvoet met Beatrix dat ik haar zou kunnen opbellen en vragen: “Zeg Bea, we wilden graag een wandelingetje in jullie achtertuin maken. Ik neem aan dat je geen bezwaar hebt.”
De reden dat we het onroerend goed van onze koninklijke familie met een bezoek vereren is gelegen in de publieke openstelling in de maanden april en mei. Op deze manier kunnen ook boeren, burgers en buitenlui rondlopen in een prachtige park waar doorgaans alleen leden van het koninklijk huis voortschrijden.
Lid zijn van de koninklijke familie. Het klinkt alsof het een vereniging is. Als ik er deze week toch ben, zal ik eens vragen of er een ledenstop is. Anders overweeg ik om toe te treden. Maar dan wel als lid zonder bestuursfunctie en openbare taken. Want dat zou ik niet trekken. Hondenbaantjes zijn het!
Maar goed, daarvoor huren Bea en consorten dat Oude Loo. Om hun zinnen te kunnen verzetten. Ver weg van een buitenwereld die alles van hen wil weten. Ver weg van een overvolle agenda. Eventjes geen publiek bezit zijn. Geen zwaar geïmponeerde onechte mensen om je heen. Even uit je rol stappen. Iets geks doen. Een kuitenflikker maken of zo. Ik heb bewondering voor mensen als Beatrix, Willem Alexander en Maxima. Maar ook medelijden.
Maar gelukkig is er altijd dat jachtslot Het Oude Loo. Een rustpunt in een hectische koninklijke wereld. Ik gun het ze van harte.
Of is deze koninklijke vrijplaats een recreatieve oranje luchtbel geworden die op Koninginnedag 2009 werd lekgeprikt? Door een paar straten verderop liggende Naald.
Henk van Blijderveen
Voor de liefhebbers zijn hier de openingstijden te vinden.
Geef een antwoord