Laadpaalstress, keuzestress en vliegstress

Laadpaalstress

Hoorde u ook de term “laadpaalstress” op het achtuurjournaal voorbijkomen? Vooral vakantiegangers die met een elektrische auto naar het buitenland willen, schijnen er last van te hebben. Heb ik wel de juiste pasjes bij me, is hij vrij, doet de laadpaal het en wat als…? Haal ik dan de volgende laadpaal nog? En wie zegt me dat het bij die paal wél gaat lukken?

Keuzestress

Maar dat is niet de enige stress die het vakantiegevoel kan bederven. Want voordat je op pad gaat, is er al de keuzestress. Welk appartement moet ik nemen? Komen de gelikte foto’s overeen met de werkelijkheid? Loopt er geen snelweg in de buurt. Hoe is het personeel? En dan komt, na drie uur positieve reviews lezen en een bijna-keuze, de laatste review voorbij: “De omgeving was top, maar ’s nachts kwamen we erachter dat het op de muren wemelde van de bloedluizen!”

Dus verder zoeken maar weer naar het ideale appartement.

Vliegstress

Dan is er ook nog de vliegstress in verscheidene vormen. De een is bang dat hij onderweg als een baksteen uit de lucht valt en de ander is juist bang om als een baksteen aan de grond te blijven. Door files veroorzakende protestboeren of door KLM-personeel dat het werk niet aan kan. En ga je al de lucht in, dan is het nog maar de vraag of dat ook geldt voor de koffers die zomaar undercover kunnen gaan. Een droomreis heeft niet veel nodig om te vervliegen.

Wegen naar de hemel

Tja, vakantie kan een stressvolle bezigheid zijn. Net als het leven. En… als het geestelijk leven. Want ook daar heerst keuzestress door de vele wegen, die schijnbaar naar het paradijs leiden. Ik noem een paar aanbieders: de islam, het hindoeïsme, het boeddhisme en het christendom. Allemaal met eigen wegen. Maar hoe kun je nu weten of het geen dwaalwegen zijn?

Het is een vraag die de geestelijke vliegstress voedt en prangende vervolgvragen oproept. Is er sowieso wel iets na dit leven of is het graf alles wat rest? Ga ik naar de hemel of naar de hel?  Is het misschien beter om overal vanaf te zien door te zeggen: ik geloof in ongeloof!

Allah, Boeddha of zelfverlossing?

Om wat duidelijkheid te scheppen, is het goed om de “laadpalen” voor zowel geestelijke reizigers als voor thuisblijvers eens te bekijken.

Laten we beginnen bij Allah, de god van de Islam. Bij hem moet je eerst voldoen aan een scala van eisen, voordat je kunt inpluggen. Bovendien wordt er geen enkele garantie gegeven op het bereiken van het einddoel, het paradijs.

Of neem Boeddha. Daar heb je helemaal geen stekker nodig. Alles gaat contactloos. Met dank aan zen dat eerst een vacuüm creëert, om het vervolgens op te vullen met een prachtig vergezicht. Maar breekt het stervensuur aan, dan blijkt het niet meer dan een luchtspiegeling te zijn geweest…

En een hindoe? Die heeft het maar druk. Hij wordt zonder ophouden door karma van het ene naar het andere leven geduwd, zonder dat hij ooit de volmaaktheid bereikt. Een vermoeiend rad van hemels fortuin, dat echter nooit stilstaat om tot uitbetaling te komen.

En dan de thuisblijvers die welke god dan ook buitensluiten. Ook zij gaan beslist laadpaalstress krijgen. Want je zult je eigen gids maar moeten zijn in het complexe leven! Een leven dat voor ieder mens de nodige tegenslag en frustratie in petto heeft. En hoe gaat zo iemand zichzelf redden als hij de laatste adem uitblaast?

Een andere Weg!

Ik twijfel niet aan de oprechtheid van al deze zoekers, maar ik twijfel ook niet aan Satan, die hen met grote graagte wil misleiden, door ze onder valse voorwendselen weg te lokken van een betere weg. Van Jezus Christus. Hij is de enige weg naar behoud en heerlijkheid. Hij alleen kan een mens in leven en sterven rust en vrede geven. Jezus zegt zelf:

Kom allen bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. (Matteüs 11:28,29 – NBV21)

En wie gelooft dat Jezus’ bloed hem heeft gereinigd van zonde, zál op grond van Gods belofte een nieuw leven krijgen. Een leven met een totaal ander perspectief. Een hemels perspectief! Luister maar naar Hem:

Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in Mij gelooft zal nooit sterven. (Johannes 11:25-26– NBV21)

Jezus sluit zijn vorige zin af met de levensbelangrijke vraag:

Geloof je dat?

Henk van Blijderveen