Lachgas, ik heb er gemengde ervaringen mee…

Tijdens fietstochtjes kom ik ze steeds vaker tegen, de aluminium hulzen waarin lachgas heeft gezeten. Deze lachgaspatronen zijn gewoon legaal te koop. Ook door tieners, die er met behulp van een slagroomspuit hun ballonnetjes mee vullen, om zo een paar minuten lol te inhaleren.

Mijn ervaringen met lachgas

Ook ik heb enkele ervaringen met lachgas. De eerste stamt uit mijn vroege jeugd en was vrij onschuldig en luchtig van aard. Mijn oom kon namelijk een kunstje. Als ik aan zijn wijsvinger trok, volgden steevast twee wonderlijke ontladingen. Een knetterende wind en een hikkend lachje.

Mijn tweede ervaring was minder grappig en betrof het echte lachgas . Ik was 19 en werd in vliegende vaart per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Daar volgde een spoedoperatie vanwege een acute buikvliesontsteking. Doordat ik voortijdig bijkwam uit de narcose zal ik deze operatie nooit vergeten. Het bloed en de hectiek staan mij nog levendig voor ogen. Maar ook het verlossende masker met lachgas dat mij direct op het gezicht werd gedrukt, waardoor verdere indrukken mij bespaard bleven.

De ideale drug voor jongeren

In de loop der jaren zijn de verdovingstechnieken gelukkig een stuk geavanceerder geworden en is lachgas voor medische doeleinden wat uit zwang geraakt.

Toch is dit gas bezig aan een enorme comeback, nadat het in 2016 van de Geneesmiddelenwet verhuisde naar de Warenwet en het een legale status verkreeg.

Deze legale status heeft lachgas een onschuldig imago bezorgd en het tot de ideale drug gemaakt voor jongeren die het glaasje cola op het servet zijn ontgroeid, maar die nog te jong zijn voor een flesje bier op het tafellaken. En bang dat hun ouders erachter komen hoeven ze niet te zijn. Zo’n roesje laat namelijk totaal geen sporen na! Geen rode ogen, verwijde pupillen, verwilderde blik, dronkenmansloopje of dubbele tong die ook maar iets verraadt.

Risico’s van lachgas

Nu kun je van jongeren, die van nature grenzen opzoeken, natuurlijk niet verwachten dat ze het bij één lachgaspatroontje laten. Sommigen werken er wel 100 op een dag weg. En omdat afzonderlijke patroontjes dan niet echt opschieten, bedienen webshops deze groep grootverbruikers met lachgastanks.

Het is een ontwikkeling die excessief gebruik én hersenschade met blijvende verlammingen in de hand werkt. Ook zijn er al gevallen bekend van gebruikers die in het lachgas zijn gestikt. De naam “distikstofmonoxide” en de uitdrukking “stikken van het lachen” krijgen zo nog wat aanvullende betekenis…

Maar er zijn meer risico’s. Zo vermeldde het NRC deze week dat brandwondencentra inmiddels alarm hebben geslagen, omdat in een paar weken tijd maar liefst 14 jongeren met ernstige brandwonden in het ziekenhuis moesten worden opgenomen.
Oorzaak? De al genoemde gastank wordt bij het vullen van de ballonnen tussen de bovenbenen geklemd. En doordat de roes pijnprikkels dempt, hebben gebruikers niet in de gaten dat de ijskoude tank de huid van hun bovenbenen bevriest.

Na wat huidtransplantaties en het besef dat ze levenslang getekend zijn, is hen het lachen waarschijnlijk wel vergaan.

Er bestaat trouwens een nog gevaarlijkere bevriezingsvariant, namelijk bevroren longen door het inademen van grote hoeveelheden lachgas.

Ja, gebruikers mogen dan wel gaan lachen en soezen door het middels een slagroomspuit toegediende gas, toch is het bepaald niet zonder risico.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de problemen op wat langere termijn. De verslavingszorg heeft al de vrees uitgesproken, dat een deel van de lachgasjongeren weleens zou kunnen gaan experimenteren met gevaarlijkere drugs.

Een lachertje

Tja, waarom is de mens altijd maar op zoek naar dingen die het leven plezieriger moeten maken? Het lijkt wel of er een aangeboren onvrede in ieder mens huist.

En ik denk dat dat ook zo is, want we hebben een aangeboren behoefte aan zingeving. Zingeving die velen denken te vinden in seks, drugs en rock-‘n-roll. Anderen gaan voor geld, goed en have. De meer spirituele zoekers komen vaak uit bij yoga, Boeddha en Allah. En dan zijn er nog de zingevingsvarianten speciaal voor christenen: de kerkelijke en goede werken.

Hoewel de ene zingevingsvorm u misschien zinniger voorkomt dan de andere, zijn het toch allemaal zinloze doekjes voor het bloeden. Want het bloed, veroorzaakt de harde realiteit, trekt onherroepelijk door dit noodverbandje heen.
Als een verwijzing naar het bloed waar een mens niet zonder kan, het bloed dat vloeide bij de kruisiging van Jezus, het bloed dat reinigt van alle zonde. Alleen door deze reiniging krijgt het leven écht zin.

Want leven tot Zijn eer wordt dan het dagelijkse, vrede gevende doel. En na dit leven wacht een kind van God het ultieme einddoel: voor eeuwig samenzijn met zijn Heer en Heiland!

In dit Licht wordt iedere andere vorm van zingeving een kortstondig lachertje.

Henk van Blijderveen