MRI-scan kan je bang maken!

Vandaag ben ik voor de vijfde keer van mijn leven in de MRI geschoven. Een grote holle magneet die hard bonkend, ratelend en trillend de binnenkant van lichamen in kaart brengt.Je zou er bang van kunnen worden, van zo’n MRI-scan!

MRI en trauma

Vlak voordat ik de MRI-wachtruimte bereikte, kwam mij een echtpaar tegemoet. Het forse vrouwelijke deel van het paar liep met een vuurrood hoofd en zenuwvlekken in de hals, driftig voorop. Met overslaande stem riep ze over haar schouder naar het met moeite volgende mannelijke deel: “Ik ga niet in dat ding! Hoor je me?! Ik ga er NIET in!!!”

Als ervaringsdeskundige herkende ik direct wat hier aan de hand was: een MRI-trauma! Want in zo’n apparaat kun je het spaans benauwd krijgen. Bij mijn eerste MRI-scan woog ik nog 100 kilo en dan wordt het proppen in die koker. Met je armen lig je prak tegen de kanten en boven je neus heb je nog een centimeter of 10. Je voelt je een veel te grote rat in een te klein riool. Inmiddels ben ik 15 kilo lichter en heb dus wat meer speelruimte gekregen. Hoewel, speelruimte is niet het juiste woord. Want je moet stil liggen, anders mag je nog een rondje.

MRI en metaal

Voordat je erin “mag”, wordt je gevraagd of er zich iets van metaal in je lichaam bevindt. Bij mijn eerste scan, 20 jaar geleden, was dit mijn grote angst. Want op mijn 19e is er tijdens een chaotische spoedoperatie een grote tumor uit mijn buik verwijderd. Een ingreep waar ik ten tijde van die eerste MRI nog steeds last van had. Wie zegt mij dat dit niet kwam, omdat de chirurg in de haast om een einde te maken aan de urenlange operatie, een naald of schaartje was vergeten? En hou een schaar maar eens in het centrum van een supermagneet…
Gelukkig krijg je bij het beschuiven van de MRI een elektronisch belletje in de hand gedrukt. Voor als het teveel wordt. Ik weet nog dat ik bij mijn eerste scan dacht: Ja, geruststellend zo’n ding. Maar stel dat het in het kader van bezuinigingen een placebo-bel is en ze me niet horen als die schaar uit mijn buik vliegt? Dus drukte ik na een paar minuten maar eens. En warempel, via de telecom in de buis hoorde ik: “Alles goed meneer Van Blijderveen?” “Eh, ja, eh, ik drukte per ongeluk op het belletje…”

MRI en lawaai

Als tegenwicht voor de magneetherrie krijg je van het MRI-personeel de luxe van een gehoorbeschermer inclusief muziek naar keuze aangeboden.
“Wat wilt u luisteren meneer?” “Doe maar klassiek.”
En dan krijg je klassiek met een geluidskwaliteit uit de prehistorie, met hier en daar een licht herkenbare toon tussen het tromgeroffel van de MRI. Ik had mijn kinderen al geappt: “Vanmorgen mag ik backstage een drumsolo bijwonen van de, vooral in de medische wereld beroemde, experimentele heavy metal artiest MRI.“

Henk van Blijderveen