De narcosetandarts is er voor extreem angstige cliënten. Steeds vaker echter, omarmt ook de verwende mens deze tandarts als degene die tandartsbezoeken maakt tot onbeleefde belevenissen. Tot zwarte gaten in de tijd waar geen weet van over blijft.
Zelf heb ik ooit moeten happen voor een kroon. Het afdrukmateriaal was echter te vloeibaar waardoor het mijn keel inliep. Toen ik mijn tandarts daar, eerst rood en later blauw, op attendeerde, begon hij te vloeken en haalde woest het spul uit mijn mond. De kiem voor een fobie was gelegd.
Sindsdien ben ik een paar keer verhuisd en heb het genoegen van andere tandartsen mogen smaken. Steeds vertelde ik ze mijn bijna-doodervaring, waarna ze voorzichtig met mij omsprongen. Soms krijg ik een spuitje, voor plaatselijk verdoving. Maar gelukkig niet voor algehele narcose.
Want die rotzooi blijft lang in het lichaam en kan voor allerlei bijwerkingen zorgen. Maar het is vooral een ongezonde ontwikkeling dat we in onze samenleving niets meer mogen voelen. Dat we ongelukkig zijn bij geringe tegenwind. In plaats van ertegenin te tornen om voldaan het doel te bereiken, draaien we om en laten ons meewaaien. Het gemak dient de mens.
Lichamelijk zijn we al vergaand verslapt doordat fysieke inspanning niet meer nodig is. Een proces dat ook psychisch steeds verder doorzet door de uitbanning van ieder lijden. Nee, ik ben geen Calvinist! Het is een zegen dat tegenwoordig veel lijden kan worden verlicht. Maar we slaan door. De algehele anesthesie bij de tandarts is voor psychisch en lichamelijk normale mensen een slapmakertje. Het schept een narcistische verweking die mensen al zelfmedelijden bezorgt bij het aanbrengen van het infuus.
En de narcosetandartsen? Zij zouden beter kunnen investeren in een cursus “Omgang met angstige patiënten” dan in anesthesiologen. Het kan ze misschien genezen van de dwaalgedachte dat iedere angstige patiënt een gat in de markt is dat gevuld moet worden.
Henk van Blijderveen
Antoon Goderis zegt
Henk, ik denk dat je nu wat vlug door de bocht gaat ! Pijn is immers een individuele ervaring. Wat bij jou misschien als een prikkel wordt ervaren kan voor een ander een pijnlijke steek zijn. Ik kan me dus indenken dat er mensen zijn die de pijn bij de tandarts echt als héél erg ervaren. Voor die mensen lijkt mij die volledige verdoving wel gepast. Ook al vind ik met jou dat volledige narcose echt niet goed is voor je lichaam, het is wellicht beter dan met een slecht en pijnlijk gebit door het leven te moeten. Om je eens lekker jaloers te maken: ik heb nooit tandpijn, ik zie een abces in de spiegel, maar voel het niet eens… Een afwijking met prettige bijwerking ?