Ouder worden komt met enkele gebreken en met heel veel voordelen

Ben je jong, lees dan deze column  als een plezierig voorland. Ben je 60-plus, laat je er door opbeuren, want het ouder worden kent tal van voordelen.

Fietszadel als zetel

Denk nu niet dat een stokoude columnist een van zijn laatste, door verweking gevormde hersenspinsels met u deelt. Nee, ik ben pas 62. Maar toch merk ik dat ik ouder word. Enerzijds door de gevolgen van een aantal operaties en anderzijds door de op mij inwerkende tijd. Gelukkig verkeer ik in de omstandigheden om mijn lichaam rust te geven wanneer het moet.

En… activiteit wanneer het kan! Want een luie stoel is voor iemand met rug- en nekproblemen geen zetel, maar veeleer een martelwerktuig. Maar God zij dank mag ik dagelijks op een fietszadel zitten. Dat is mijn zetel. De zetel waarop ik mijn lichaam soepel houd en waarop ik in alle rust creatieve ideeën ontvang. Zoals: Henk zonder fiets? Da’s een witz! (een kleine variatie op “Waar zou ik zijn zonder de trein?)

Verkeersvoordelen

De laatste jaren valt het mij op dat ik als fietser, ook al kom ik van links, steeds vaker voorrang krijg. Dan maken automobilisten vriendelijk wuivend een doorrijgebaar achter hun voorruit. Eerst dacht ik in al mijn naïviteit dat de verrechtsing in Nederland kantelde, waardoor links meer ruimte krijgt. Maar inmiddels weet ik beter: dit voorrecht heb ik te danken aan mijn grijze baard en damesfiets met achteruitkijkspiegel. Blijkbaar behoor ik nu tot de groep kwetsbare en enigszins aandoenlijke verkeersdeelnemers, die gelegenheidsvoorrang geniet. Het is dezelfde groep waarin ook kleine kinderen op fietsjes en moeders met kinderwagens zich bevinden.

Lengtevoordelen

Maar het ouder worden verschaft mij nog meer voordelen. Stootte ik vroeger met mijn 1 meter 93 regelmatig het hoofd tegen de 1 meter 90 hoge ingang van mijn kas op de volkstuin, nu loop ik er fluitend onderdoor. Met dank aan de inwerking van de zwaartekracht op de kussentjes tussen mijn ruggenwervels. En of het door de 3 verdwenen centimeters komt, weet ik niet, maar ook mijn dekbed lijkt langer.
Vooruit, nog maar eentje: laatst smakte ik met mijn fiets tegen de grond. Het liep redelijk goed af. Ik sluit niet uit dat een 3 centimeter minder hoge val er iets mee van doen heeft.

Sociale voordelen

Ook op het sociale vlak pluk ik de rijpe vruchten. Moest ik vroeger doorgaan tot het gaatje, omdat werk of omgeving het van mij verlangde. Nu heb ik de vrijheid om mijn tijd zelf in te delen. Bovendien heb ik in de afgelopen 62 jaar geleerd dat ik mijzelf mag zijn en “nee” mag zeggen. Met een gedoseerde en weldadig aandoende onttrekking aan veel verplichtingen als resultaat. De enige waaraan ik tegenwoordig nog verantwoording afleg is God. En mijn vrouw natuurlijk (zij leest tenslotte ook deze column…)

Familiaire voordelen

En dan is er nog het familiaire voordeel. Mijn kinderen hebben inmiddels hun eigen gezinnen, waar ik vanaf de zijlijn van geniet. Vooral de kleinkinderen zijn fantastisch! Met hen herbeleef ik het plezier dat ik aan mijn eigen kinderen beleefde toen ze klein waren. Met één groot verschil: de grapjes, de uitlegjes, de knuffels, ze worden allemaal uitgevoerd met de unieke 2.0 versie die alleen opa’s en oma’s in hun repertoire hebben.

Ouder worden brengt me dichter bij Jezus

En tot slot het grootste voordeel: mijn relatie met de Here Jezus is rijper geworden. Ik besef steeds meer wat het betekent om een kind van God te zijn en dat alles, behalve Hij, betrekkelijk is. Ik bezit alles alsof ik het niet bezit, want ik ben op doorreis. In het licht van de hemelse horizon die steeds dichterbij komt, wordt het aards bezit steeds duidelijker een tijdelijk leengoed. En zo kan ik, ondanks het ouder worden en de lichamelijke ongemakken, iedere dag heel ontspannen genieten van het aardse leven. In het geloof dat het beste nog moet komen!

Henk van Blijderveen