Onze oudste kleinzoon gaat sinds kort naar het voortgezet onderwijs en als beloning voor het bereiken van deze mijlpaal mocht hij een bestemming kiezen voor een dagje uit met opa en oma. Het werd Corpus in Oegstgeest. Of voluit: Corpus Experience. En een belevenis wás het!
Corpus Experience
In de hal kregen we, samen met nog vier bezoekers een koptelefoon en een audioapparaatje, met daarin de stem van de gids die ons door een reusachtig, 35 meter hoog lichaam zou leiden. Met een roltrap werd ons groepje naar de knie van de reus gebracht, waar we het lichaam binnen gingen.
Allerhande multimedia, 3D brillen en bewegende stoelen op liftplateaus gaven me het gevoel, dat ik bijzonder goed in het vel van de reus zat. Onderhuids beleefde ik de meest spectaculaire avonturen.
Multimedia
Zoals een enerverende bloedachtbaan door hart en bloedvaten, waarbij een rood bloedlichaampje mij begeleidde. Tijdens deze wilde rit doorboorde plotseling een levensgrote splinter de huid van de reus. Het onding kwam gelukkig vlak voor mijn ogen tot stilstand. Nadat de reus hem eruit had getrokken, volgde ik intern het gevecht tussen witte bloedlichaampjes en de met de splinter mee naar binnen gekomen bacteriën. Geweldig hoe goed ik, zonder het te weten, word beschermd.
Natuurlijk kwam ook de spijsvertering pruttelend en borrelend voorbij. Niks daaraan is banaal. Onze ingewanden vormen een chemisch wonderfabriekje.
Zaadlozing
En dan was daar nog een zaadlozing, waarbij miljoenen zaadcellen in een spectaculaire afvalrace op jacht gingen om als eerste een eicel te kunnen bevruchten. En toen dat de sterkste gelukt was, mocht ik vooraan staan om het wonder van het ontstaan van nieuw leven en de groei van een kindje in de baarmoeder te aanschouwen.
Ook stond ik letterlijk oog in oog, oor en neus met ingenieuze zintuigen, die zo vanzelfsprekend hun werk lijken te doen.
Uiteindelijk kwamen we aan bij het zenuwcentrum van de reus, bij de hersens. Het was prachtig om daar eens rond te kijken! Tja de hersens… Ze stellen de wetenschap voor veel vragen die zich niet laten beantwoorden. Zoals de vraag hoe een mens tot keuzes komt.
Bij deze hersenen verlieten we het kolossale lichaam, om via allerhande interactieve (kennis)spelletjes, laag voor laag, af te dalen naar de begane grond.
Oerknal?!
Corpus Experience bepaalde mij erbij, hoe ongelooflijk ingewikkeld een mens in elkaar steekt. Er hoeft maar iets niet te werken en we kunnen grote problemen ondervinden. In het ergste geval is het zomaar einde levensverhaal.
Hoe is het in Gods Naam mogelijk, dat zo’n ingenieus mens volgens steeds meer christenen uit een oerknal is ontstaan?! Ik heb namelijk nog nooit meegemaakt dat er wetmatigheden zijn, die chaos veranderen in orde. Het omgekeerde proces kan echter wél overal worden waargenomen, namelijk hoe orde die niet wordt onderhouden, vervalt tot chaos.
Tja, de postmoderne mens is zo van zichzelf overtuigd, dat hij alleen gelooft wat hij kan beredeneren. Met een zieltogend geloof als gevolg. De wonderen in de Bijbel worden verklaard door letterlijke en figuurlijke interpretaties te verhaspelen. De schepping wordt veroerknalt, de onbevlekte ontvangenis bevlekt, Jezus’ God-zijn vermenselijkt en Zijn opstanding vergeestelijkt. Samengevat: Jezus’ offer wordt geofferd aan het ego, dat op eigen kracht probeert zalig te worden.
De realiteit
Was dat mogelijk geweest, dan hadden deze christenen alle reden om de Here Jezus terzijde te schuiven.
Maar helaas is de realiteit anders. We zijn namelijk verre van perfect. Het lichaam toont ons weliswaar Gods almacht en scheppingskracht, maar ziektes en dood laten ook zien dat de mens onderhevig is aan de zondeval.
En door die zondeval is het ook geestelijk foute boel! Zo hebben we allemaal onze karakterzwaktes, die vloeken met de heiligheid van God. Maar de moeder aller zonden is toch wel het afwijzen van Jezus Christus. Want Hij is als enige in staat om ons te bevrijden van zonde en te laten groeien naar heiligheid en heerlijkheid.
Henk van Blijderveen