Heeft u (klein)kinderen, dan kent u hoogstwaarschijnlijk Rupsje Nooitgenoeg. Een educatief boekje, waarin een rupsje zich door allerlei fruitsoorten en het boekje heenvreet, om uiteindelijk te verpoppen tot een prachtige vlinder.
De functie van eten
Rupsje Nooitgenoeg laat zien, dat eten bedoeld is om te kunnen groeien naar volwassenheid. Iets dat geldt voor alle dieren. En bij dieren in de vrije natuur functioneert dit goed. Ze moeten zich nog inspannen om aan voedsel te komen, waardoor ze gezond blijven.
Anders wordt het, wanneer mensen de zorg hebben voor dieren. Vooral bij huisdieren wil het nog weleens misgaan. Huisdieren die weliswaar liefdevol, maar ook bewegingsarm, voedselrijk en decadent naar welvaartsziektes worden geknuffeld. Nu de kerstdagen weer in aantocht zijn, loopt de verkoop van kerstvoer en XXL-dierenpakjes stukken beter, dan de corpulente huisdieren. Dierlief moet tenslotte meedelen in de feestvreugde.
Revolutie van de Kerst
Tja, Kerst… Het is in slechts enkele decennia gerevolueerd van een feest waarbij de geboorte van Jezus centraal stond, tot een onwetend consumeerfestijn. Een festijn dat pijnlijk duidelijk laat zien waar het in een mensenleven om draait: eten, drinken en materie. Hoe meer, hoe beter!
Bijzaken
Zo zag ik gisteren in het achtuurjournaal een item over “de bijboom” langskomen. Want de Kerst met slechts één opgetuigde boom in de woonkamer doorbrengen, is ouderwets en saai. Nee, de kerstsfeer moet ook in de belendende vertrekken tastbaar worden gemaakt met de zogenaamde “bijboom”. Een wat kleiner kerstboompje, inclusief alle toeters en bellen.
Via deze bijboom is de link al snel gelegd met al die andere “bij-zaken”. Zoals de bijvrouw, die de relatie spannend moet houden. Of het bijhondje als statussymbool. Ik denk daarbij aan het pekineesje, dat zo leuk contrasteert met een Deense dog. En ben je echt vermogend, dan heb je naast een kapitaal jacht beslist ook een bijboot nodig.
Geopenbaard geheim
De geschetste ontkerstening van Kerst, normvervaging en decadentie, hebben alles te maken met een ongelezen Bijbel. Want wie geestelijk niet gevoed wordt, compenseert dit gemis met genot en materie.
Maar wie de woorden van de Bijbel tot zich neemt, laaft zich aan de Bron van het leven, aan Jezus Christus, de Zoon van God. Ieder woord in de Bijbel verwijst direct of indirect naar Hem. In de Bijbel openbaart Hij zich als het Gods geheim voor een rustig en vredig leven. Nee, de grootsheid van Zijn Wezen kunnen we als mens onmogelijk begrijpen. Wél kunnen we er, dankzij de Heilige Geest, zoveel van opvangen, dat de volmaakte zondeloosheid van Jezus Christus duidelijk wordt.
En dat is pijnlijk, want daardoor wordt onze zondige natuur haarscherp uitvergroot. Gelukkig is er een uitweg! Want de volmaaktheid van de Here Jezus maakt ook duidelijk, dat er alleen in Hem gerechtigheid is te vinden.
De Hoofdzaak van het leven
En zo trekt Gods Geest door de wereld om, zo lang het nog genadetijd is, mensen tot de Here Jezus te trekken. God wil namelijk dat niemand verloren gaat. De grote vraag hierbij is of wij ons willen laten vinden. Of wij willen erkennen dat we geestelijk ten dode zijn opgeschreven, wanneer we het kruisoffer, dat de Here Jezus bracht voor onze zonde, niet aannemen.
Mocht u deze Jezus nog niet als uw Redder kennen, denk dan in aanloop naar de Kerst eens na over Zijn aanbod. Hij is zo’n 2000 jaar geleden ook voor u geboren, gestorven en… opgestaan en wil uw onrustige leven tot rust brengen. Wordt Hij uw Hoofdzaak, dan zullen alle ongezonde bijzaken hun aantrekkingskracht gaan verliezen.
Als een Rupsje Nooitgenoeg
Dan zult u zich tijdens uw aardse leven als een Rupsje Nooitgenoeg door het levende Woord van God eten. Daarna volgt nog wel het sterven, met de cocon van een schijnbaar definitieve dood. Maar niets is minder waar! Want uit die dood zult u als een prachtige vlinder tevoorschijn komen, om tot in lengte van dagen en in volledige vrijheid, samen te zijn met uw Heer en Heiland!
Henk van Blijderveen
Silvester van der Pol zegt
Over de functie van eten gesproken.
Wie was het ook alweer die daarover zei:
“Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als gij het vlees van de Mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt gij het leven niet in u. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt heeft eeuwig leven en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag. Want mijn vlees is echt voedsel en mijn bloed is echte drank. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt blijft in Mij en Ik in hem”?
Was (en is) dat niet de Bron van het leven Zelf? Daaruit kun je inderdaad ‘Nooitgenoeg’ putten!
Jan Vehof zegt
Inderdaad Henk, het dessert van de zonde van ongeloof in de liefde van Jezus………… het ontkennen van Jezus sterven en opstanding uit de dood, is helaas een jammerlijke eeuwige verlorenheid.
De mens, zonder Gods Woord, claimt glimlachend het recht op plezier en zelfexpressie.
Rupsje “nooit genoeg”…….als de Titanic op weg naar zijn ijsberg.