Afgelopen vrijdag moest mijn fiets gerepareerd worden. ‘s Morgens brengen, ‘s avonds halen. Zo reed ik in alle vroegte met auto, fietsdrager en fiets langs de provinciale weg van Apeldoorn naar Twello. Tijdens die rit maakte ik iets mee, waardoor ik mij afvroeg: “Ben ik misschien wat te aardig?”
Fiets knaagt aan geweten
In mijn ooghoek zag ik een jongen van een jaar of 18 lopen. Met de fiets aan de hand. Mijn gedachte? Zo’n fietsdrager is toch wel handig. Toch voelde ik mij niet echt comfortabel. Voor een zielenknijper met inzicht zou het een vreemd schouwspel zijn geweest. Een fiets die aan een geweten knaagt. En het werd nog vreemder. De fiets begon te spreken. Ja, zelfs te bulderen! “Jij Henk, ja jij, hebt nog een plekje op je drager, terwijl je mij met die jongen laat lopen?! Schande!”
Een uitnodiging
De fiets had gelijk. Met een missie trapte ik op de rem en keerde met gevaar voor lijf, leden en blik op een razend drukke weg. Na een kilometer of 4 zag ik hem. En gelukkig, hij liep nog! Ik herhaalde de riskante keermanoeuvre om alle neuzen dezelfde richting op te laten wijzen, reed mijn auto over het fietspad tot naast de jongen, opende het passagiersraam en nodigde hem opgelucht uit om mee te rijden. De fiets kon op de drager.
De knaap keek mij argwanend aan. Ik zag in zijn ogen allerhande gedachten: Wat moet de kerel van me. Ik ben toch te oud voor een kinderlokker? Het is niet pluis als iemand zoiets vreemds aanbiedt. Die kerel is te aardig. Al snel zei hij: “Nee, ik loop liever!”
Ben ik te aardig?
Wat een ontnuchterende ervaring! Ik moest denken aan de SIRE-campagne “Aardige mensen, hoe gaan we ermee om?” Een campagne die mensen bewust wil maken van het feit dat we vaak negatief naar anderen kijken en oordelen op grond van incidentele ervaringen of publieke meningen.
En daarom… doe ik het volgende keer precies zo. Omdat ik alle mensen die (fiets)pech hebben niet de dupe wil laten worden van één slechte ervaring.
Henk van Blijderveen
stephen zegt
Was het wel argwaan van die jongen…? Misschien was hij op weg naar een tentamen en kwam de lekke band (?) hem uitstekend van pas…
Henk van Blijderveen zegt
Nu je het er over hebt Stephen: ik heb deze tactiek ooit uitgehaald om onder een spreekbeurt uit te komen 🙂 Dat was in een tijd dat er gelukkig nog geen fietsdragers bestonden.
goderis zegt
tja, tegenwoordig is het gevaarlijk tegen een kind te glimlachen… Je bent meteen een pedofiel, en jij gaat nog een hele stap verder ! Je lokt hem de auto in !!! Bij die jongen gaan meteen alle knipperlichten aan !!!
En dat allemaal voor een paar slechterikken… Plots wordt iedereen veroordeeld zonder kans op verhaal…
an zegt
Ik vind het onwijs aardig van je! 🙂
Jan zegt
Henk, het is fijn om na een periode van zes weken” Noord Amerika-denken en doen”, weer terug te zijn in het land van wikken en wegen, van lijmende kneuterigheid en gezellige koffie drinkers.
Ik ervaar het als een kleine zegen, om je columns weer eens door te kunnen bladeren.
“Pas op. Aardig”, is een voorbeeld, hoe wij elkaar in de wereld ten diepste hebben leren wantrouwen.
Je moet weten Henk, en je hebt dat zelf als beeldend kunstenaar ervaren, dat de mooiste kunst de kans loopt op beschuldiging van verkrachting en van wansmaak.
Ik ben nog altijd blij, dat aan de overzijde van het herinneren het vergeten ligt. De Bijbel heeft mij daar op gewezen.
Er bestaan in de wereld talloze geheugen-trainings fabrieken, maar weinig of geen die daarnaast ook het vergeten in hun programma hebben opgenomen . Soms moeten we tegen gevoels-hellingen opklauteren Henk, en ons van onze beschadigde tastzin zuiveren.
Jij hebt dat begrepen. Hartelijke groeten.