Vrijwel iedere opa heeft zo zijn eigen indrukwekkende trukendoos. Zelf beheers ik het verwijderen van het laatste kootje van mijn duim, het pijnloos weghalen en weer terugzetten van kinderneusjes en als laatste, de klassieke knaller “trek eens aan mijn vinger”.
Trek eens aan mijn vinger
Nu heb ik een kleindochtertje van 5, die er op tweejarige leeftijd achter kwam, dat opa de gave van de “vingerwind” bezit. Vraag me niet van wie of hoe ze het heeft gehoord, maar feit is, dat ze zo af en toe op deze onnatuurlijke wijze, een wind mocht laten ontstaan. De laatste tijd kreeg ze echter argwaan. Want, als ik het me het goed herinner, werd zeker 98 procent van haar vingertrekverzoeken niet door mij gehonoreerd. En als ze vroeg naar het waarom, dan hing ik de opvoedkundig verantwoorde opa uit. Met antwoorden als “Ze stinken te erg”, of “Het is niet netjes om zomaar winden te laten.”
Onlangs was ik bij mijn zoon en schoondochter, toen mijn kleindochter weer eens vroeg of ze aan mijn vinger mocht trekken. En aangezien er zich een aandiende, zei ik “Nou, voor deze keer dan.” “Echt?!”, vroeg ze opgetogen, na de vele tevergeefse voorgaande verzoeken. Ik stak mijn vinger uit, ze trok en warempel, een prachtexemplaar ontsnapte. Waarop mijn kleindochter verrukt uitriep: “Het werkt! Papa, mama, het werkt écht!”
God als fruitautomaat
Nu vraagt u zich misschien af waarom ik u deelgenoot maak van dit winderige verhaal. Nou, ik wil een link leggen tussen de denktrant van mijn kleindochtertje en die van sommige christenen. Namelijk van hen, die denken dat God door een handeling hunnerzijds “werkt”. De mens als begin van alle heil en God als een soort geestelijke en/of materiële fruitautomaat met winstgarantie. Alsof het maaksel tegen zijn Maker kan zeggen wat Hij moet doen…
God is echter volkomen soeverein. Het initiatief gaat altijd en overal van Hem uit. Hij gaf zijn Zoon Jezus als zoenoffer voor onze zonden. Niet wij zochten Hem, maar Hij zocht ons. En ons geloof is geen eigen verdienste, maar een gave van God. Om maar eens een paar wezenlijke dingen te noemen.
Gebedsverhoring
Ja, God werkt! Maar niet op ons commando. En mocht het al zo lijken, dan is dat omdat we Hem vragen volgens zijn wil. Oftewel: gebedsverhoring is het resultaat van het samensmelten van Gods wil met de onze.
Henk van Blijderveen
Rob Alberts zegt
Mooi beschreven!
Instemmende groet,
Jan vehof zegt
Je mag niet van iedereen verwachten Henk, een even uitgekristalliseerd idee over geloof in God en godsdienst te hebben, zoals jij dat hebt.
Er lopen nog veel mensen rond van wie de ziel lelijk verminkt is door een omgekeerd Godsbeeld.
Ook de kerken zijn niet altijd even behulpzaam of in staat om scherp te krijgen, waarvoor men ten diepste tegenover God staat.
Bij de term “Godsdienst” denken we heel dikwijls het eerst dat we zelf flink aan de bak moeten.
Voor mij heeft het enorm bevrijdend gewerkt, toen ik ging begrijpen dat “Godsdienst” op de allereerste plaats een DIENST VAN GOD AAN ONS IS.
God dienen heeft niets te maken met rendementsdenken, iets terug kunnen ontvangen voor je investeringen.
Uit de onwetendheid over GENADE kan heel wat vreemde onrust voortkomen.