Onlangs fietste ik achter een nog jonge man. Hij was van mijn leeftijd, ergens achterin de 50. Nu moet u weten dat ik trouw mijn afval gescheiden inlever. Ja sterker nog, dat ik op mijn hondenrondjes regelmatig een slingerende plastic zak of iets dergelijks opruim. En dan zie ik plotseling die fietser voor mij met zijn hand naar zijn jaszak gaan en een plastic boterhamzakje weggooien. Wat een milieuverziekende barbaar! Groen en geel van ergernis passeerde hem, terwijl ik met enige boosheid zei: “Gooi je rotzooi maar gewoon weg!” Eenmaal erlangs, hoorde ik hem hard lachen. Escalatie dreigde! Ik kneep in de remmen, ging naast hem fietsen en vroeg met ingehouden woede: “Waarom gooit u uw rotzooi zomaar weg?”
Woede verandert in schaamte
Een paar vriendelijke ogen in een sympathiek gezicht keken mij aan: “Maar ik gooide helemaal niks weg. Ik pakte alleen mijn petje, omdat het wat fris werd. En toen u zei, “gewoon weggooien”, dacht ik, dat u mijn petje bedoelde. Dat vond ik wel komisch.”
Mijn groen en geel veranderde in het vuurrood van schaamte. “Nou, in dat geval heb ik niks gezegd.” Terwijl ik dit zei, pakte ik hem even bij de arm. Een schlemielige poging om onrecht recht te zetten en schuldgevoel te verzachten. Een schuldgevoel dat echter een boost kreeg, toen de man milieubewust verklaarde: “Bij het pakken van de pet moet er een plastic zakje uit mijn jas zijn gewaaid. Die heb ik altijd bij mij om de drollen van mijn hond op te ruimen.”
Lomperik met een vooroordeel
Hij moest afslaan en we pakten elkaar nog even bij de schouder. Ik had veel meer willen doen om mijn beschuldiging goed te maken. En hij leek nog steeds te twijfelen of ik wel echt in zijn integriteit geloofde. Het liefst had ik de man even geknuffeld. Maar door normen gedreven, bleef het bij een paar minuten durend charmeoffensief per fiets. Een charmeoffensief waarin we beiden hadden geprobeerd om onze eer te redden. De man was hierin volkomen geslaagd. Terwijl ik me nog dagenlang een voorbarige lomperik met een vooroordeel voelde…
Henk van Blijderveen
Cornelis de Vlaming zegt
Mooie gebeurtenis Henk, vind ik prachtig.
Fijn dat er nog zulke mensen zijn.
Zo zie ik dikwijls automobilisten stoppen om voetgangers en/of fietsers ruimte te geven zelfs op plaatsen waar die er geen recht op hebben. Dan denk ik: wat wegpiraten? Ben ik nou gek of? Of zou er nog iemand in het spel zijn die alles liefst maar zo zwart mogelijk afschildert? En ons, dat wat nog een beetje goed is in deze wereld ook nog vuil, kapot en lelijk wil voorstellen en aanpraten?
Cornelis
Babette zegt
Henk, ik kan mij nauwelijks voorstellen, dat jij zo snel uit je krammen schiet. Anderzijds is de geschetste situatie natuurlijk wel geloofwaardig 😉