De laatste tijd word ik bepaald bij mijn vooroordelen. Vooroordelen die me soms achteraf gelijk geven. Maar meestal blijken ze bij nader inzien deels of faliekant fout te zijn.
Hoe meer ik om me heen kijk en me bewust word van de omringende weidsheid, des te kleiner voel ik mij. Door het ruimere blikveld en iets kleinere ik komen de negatieve of positieve ervaringen minder geïsoleerd te staan. De scherpe kanten van een slechte ervaring met een buitenlander worden afgevijld door tien goede ervaringen. De positieve ervaringen met mijn Hollandse buurman worden in perspectief gezet door andere ervaringen met autochtonen.
Ja, er bestaan nogal wat vooroordelen. Neem nu de christen. Daar worden heel wat etiketten op geplakt: Calvinistisch, saai, humorloos, zuinig, ongezellig, hypocriet. Etiketten die geplakt worden door mensen die negatieve ervaringen met één of een paar christenen hebben gehad. Met een wat ruimere kijk op deze groep mensen, zouden er beslist positieve ervaringen zijn opgedaan, zodat ook de hartelijkheid, humor, echtheid en vrijgevigheid aan het licht waren gekomen.
Enerzijds een enorme verantwoording om als christen een aansprekende getuige van Jezus te zijn. Anderzijds een uitnodiging aan het adres van niet-christenen om eens op onderzoek uit te gaan.
Ik hoop dat deze column afgehaakte christenen, die teleurgesteld zijn in mensen of kerkelijke structuren, aanmoedigt om positieve broeders en zusters te leren kennen. Broeders en zusters die voor hen de wegwijzer richting Jezus willen zijn.
Henk van Blijderveen
Leibele zegt
Ik krijg altjd de kriebels wanneer mensen met een bepaaldse overtuiging zoals Christen, Communist en Socialist hun leden van hun beweging een speciale naam geven. Zoals Kameraden of Broeders en Zusters. Ik ervaar dat als griezelig.
Henk van Blijderveen zegt
@Leibele: Bedankt voor je aanschouwelijke onderwijs dat mijn column omtrent vooroordelen prachtig ondersteunt. 😉
Dat ik medechristenen zie als broeders en zusters heeft alles te maken met het feit dat God onze gezamenlijke Vader is.
jan zegt
wanneer we een slechte ervaring kunnen verkruimelen tot een brede glimlach, dan heet dat een deugd.
Maar deugden kun je niet zo maar aankweken door oefenen.
Ik heb ontdekt dat buiten God om de deugd maar een marginale rol speelt, omdat ze altijd weer afhankelijk
schijnt te zijn van onze stemming.
Het collectief dat jouw peer tot een eetschuur heeft
omgebouwd is een aandoenlijk plaatje.
Ik denk Henk, dat je niet zit te wachten op een soort
gelijke indicatie voor rijpheid bij al jouw peren.
De dingen verschillen in tijd, plaats en omstandigheid
en daartussen moeten we het juiste midden kiezen.
Henk van Blijderveen zegt
@Jan: Vooroordelen en oordelen zijn altijd subjectief. Gelukkig is het enige objectieve oordeel aan God voorbehouden.