Waarheen, waarvoor, een lied met veel vragen en geen enkel antwoord

Waarheen, waarvoor. Een lied van Mieke Telkamp dat voor mij verbonden is met begrafenissen. Zoals de begrafenis van mijn moeder.

Dood is dood

Zij was ongelovig. Dood is dood, was haar credo. Maar waarom koos ze dan toch dit lied? Ik heb het haar niet meer kunnen vragen, maar denk dat ze er een sprankje postume hoop in zocht. Een hoop die ver te zoeken is. Want het is een lied met veel vragen en niet één antwoord. En dat is niet verwonderlijk. Want laten we de vragen “waarheen, waarvoor?” los op leven en dood, dan is er geen mens die uit zichzelf antwoorden kan geven. Het zijn menselijke vragen met bovennatuurlijke antwoorden. Antwoorden die alleen door God gegeven kunnen worden.

Waarheen, waarvoor

Wat ben ik daarom blij met de Bijbel, Gods Woord! Een boek dat vol staat met antwoorden en beloftes. Een levend boek dat boven en natuurlijk, hemel en aarde, God en mens met elkaar verbindt. In de Bijbel staat weliswaar dat de mens door zijn zondige natuur gescheiden leeft van een heilig God. Maar ook de oplossing voor dit probleem staat erin. Hoe de mens weer met God in het reine kan komen.

Hoe? In Jezus Christus! Daartoe kwam Jezus als Gods Zoon naar de aarde om mens te worden. Jezus was zowel God als mens. De enige zondeloze mens die ooit op aarde heeft geleefd. Daardoor kon Jezus plaatsvervangend onze straf voor de zonde voldoen. Door te sterven aan het kruis biedt Hij ons nieuw leven aan. Een leven dat verder reikt dan de dood. Een eeuwig leven.

Amazing Grace

Twintig jaar geleden kwam ik tot bekering en ontdekte Gods antwoorden op Miekes vragen. Sindsdien zing ik de geestelijke variant van Waarheen, waarvoor: Amazing Grace! Jezus, die aan het kruis de mensen weer met God verzoende. Een onverdiende gunst, waar niemand ook maar iets aan toe kan voegen. Jezus’ offer is dan ook pure genade. Amazing Grace!

Daarom herdenk ik op Goede Vrijdag dat Jezus voor mijn zonden stierf en vier ik met Pasen dat Hij opstond uit de dood.

Mijn Verlosser leeft!

Henk van Blijderveen